A Mamoiada
de Pinuccio Giudice Marras

Da un'ena "e sas musas d'ezzas chimas
appasigada che corte 'e recreu,
a Mamoiada, occannu, che granzeu,
imbio unu pabilu infustu 'e rimas.

S'annu passadu s'invitu gentile
prò s'abboju 'e comintzu hapo retzidu,
però; m'han sos invios impedidu
ch'intrera in su poetica fraile.

Ma cust'atunzu, istòlidu e proianu,
m'est abbiende 'ideas, tra modduras
de chidadas ch'intrinan sas pasturas
de friscas ervas che fozas d'eranu.

M'enin a mente, suguzos de 'amas
chin bèlidos d'anzones primadios,
undadas de abba lùghida 'e sos rios
ch'aurrin tra cussorzas milli bramas.

E milli sonnos de milli colores
intro 'e mill'orizontes mi s'accheran,
ue medas che deo ancora isperan
de sebestare noàles avrores.

Chin luguras de prosperos messazos
disizo chi s'iscanzen sos manzanos,
chi logos d'umbra apparzan solianos
tra mezoros ch'han serios limbazos.

Onz'istajone ninnet bellas oras
chi nos carignen che frinas lezeras;
regnet sa paghe e mùrinas aeras
s'ispannen subra incréschidas dimoras.

In su mare 'e s'ischire, su venturu
nadet che arca còluma 'e sièntzia,
ue si grisen fura e violèntzia
dende a sa zente tempus pius seguru.

E Antoni 'e su fogu sos amparos
a cust'isula nostra li reservet,
che prenda a Mamoiada la cunservet
tra campaniles de gosu 'irde che laros.

Custa 'idda, ch'isponet chin alentos
"mamuttones" de rara bardadura,
pro cust'àtteru indìssiu 'e sa cultura,
aggradessat sos mios complimentos.