A mama
di Tonino Rubattu

E t’ ‘ido... da-e sempre pilicana,
ma frisca ‘e pizu che rosa d’abrile
sétzida a manu in barra in su giannile
poi caladu sole, a gana a gana
sa Mama ringrassiende soberana
pro su pane, sa paghe ‘e su foghile

a movitia ‘e laras, che bisende,
istragos e dolores olvidende.

T’ ‘ido... e che Andròmaca troiana
ti dia cherrer tando immortalare
cun versos de ammiru, pro ti dare
che a issa mentovu in sa mattana
chi tue puru as dévidu affrontare
da’ s’ìsula Ichnusa a sa Grecana,

a sa terra de Scilla... ma sa mia
no est che sa d’Omero lughe ‘ia!

Ma si t’est su matessi aggradessidu
su fruttu ‘e su suore de degh’annos,
acco’ chi ti l’apporro, presumidu,
déndeti a chizu infustu basos mannos!
Galu una ‘olta mi so attrividu
a bestire a Omero in sardos pannos,

tucchende a Ilione a manu tenta
infatt’a Isse... si nde ses cuntenta!