A cara 'e su mare so cuntentu
de Domenico Angelo Fadda

In cust’isterrida ‘e mare cun rena,
a car’a sole, sas frinas lezeras
mi dan agaju cun undas fieras,
paret sa ‘oghe intender de sirena
chi s’ànimu m’aeschet cun sa pena,
oras assazo in su dolu lieras.

Lùghene roccas in oro pintadas
in lidos chen’umbraghe desolados
los ant bentos gioghende ricamados
umpare a lintas de undas fadadas,
de su tempus sunt peutas lassadas
in assimizu de pintos famados.

In custa cama, in logu ‘e incantu,
non bi penso a s’ìerru, a su frittu
a dies chi m’ant a dare atitu
ma nde remuno iscutas de ispantu
ca cussu ch’ido ‘e sa natura a bantu,
est ermosura chi lassat appitu.

Lass’oriolos in s’oru ‘e su mare
che irminas, ischende chi carignos
isfustos nd’ant a iscontzare signos,
a s’and’e torra bisos de ninnare
vigore lean po mi cuntentare
cun prommissas noales e dissignos.

Non morin sas isperas a s’ocàsu
ca arcanas majias at sa luna
cun ojadas bi chircan sa fortuna
duos coros unidos in d–un’asu
abbratzados in laras chircan pasu
mirèndesi un isteddu tott’in d–una…..

….s’atzenden ischintiddas in su fogu
cun lughes de braja a moristuda,
in s’aera ch’est neta, pius nuda,
cussas prellas tenzende a disaogu
nde bisan culilughes in su jogu
in carrelas chi sunt sempr’a sa muda.

Inoghe no est logu de lamentu
ca torradu so piseddu cun brios
tenzo su risu in chizos de sos bios
e a cara ‘e su mare so…… cuntentu!

Menzione d’onore: 1 ED. Sindia Premio “ Su Casu” 18.12.2010