A Beranu
de Larentu Ilieschi

S’ierru puru, pianu pianu,
ch’est bessende, mancari a mala gana,
poi chi che mazzone intro sa tana
hat segregadu su genere umanu.
Ecco chi triunfante intrat beranu,
s’istajone magnifica e galana.
Comente naschen novellos fiores,
naschen in sinu novellos amores.

Beranu placat sas penas amaras
de tantos coros chi sun in tristura:
non s’agatat umana criatura
chi non lu rezzat cun su risu in laras,
pro sas tantas bellesas suas raras
chi regalat dogn’annu a sa natura.
Sas piantas chi prima fin in luttu
las preparat de nou a dare fruttu.

Non s’agatat dinari a la pagare
sa pius bella de sas istajones,
e dognunu cun versos e cantones
s’apprestan dignamente a l’onorare.
Sos partidos l’han cherfidu intregare
su resultadu ‘e sas eleziones,
in modu chi, de rosas circundados,
formen sas rosas de sos candidados.

Zertu, sa propaganda ‘e ogni tinta
s’intonat mezus cun sa primavera,
pro chi fiorit sa campagna vera
cun sa campagna elettorale finta.
Tantas persones de burbera grinta
oe saludan cun bona manera,
e ti prommittin chi faghen sa luna
in chentu fittas pro ti nde dar’una.

Cust’annada de nie e de miseria
como figurat in primu pianu:
sa destra narat chi fit gelu istranu
proveniente da-e sa Siberia,
ma sa sinistra li ripiccat seria
chi fit unu ciclone americanu.
E si oe fozida est dogni frua
dognunu narat ch’est opera sua.
Intantu sighit beranu a frunire
sas arvures de fozas e fiores,
prommittend’a massajos e pastores
sos fruttos ch’issos braman de godire,
e gai sighin puru a fiorire
sas prommissas de tantos oradores,
narzende: “Si votades solu a mie
no hazis pius ràndine ne nie.

Poi ch’amministrare sun ammissos,
tando faeddan cun diversu tonu.
Dognunu si dat aria ‘e padronu,
zintu da una rete de cummissos.
Tando dipendet propiu da issos
su tempus malu e-i su tempus bonu.
Ma sos pius ti mandan pro regalu
tassa, prejos de fogu e tempus malu.

E intantu su tempus de continu,
percurret s’infinitu quadrante:
su sole, senza perder un’istante,
sighit su sou fatale caminu.
Beranu puru, pro sou destinu,
andat e torrat a passu costante,
ma tantas suas prommissas sinzeras
diventan poi pallidas chimeras.