A Babbu
de Giovanni Michele Migali

Cando galu 'e mama fia suende
latte da su sou caldu sinu,
de sa terrena fida su caminu
tue fusti primariu lassende.
A minores e mannos adiu nende,
cundannadu da barbaru destinu.

Chie fusti attere m'at contadu:
ornine 'e impoltu, 'accarzu mannu,
as'affrontadu penas e ingannu
cun corazu, da su tempus temperadu.
Bittellos, giuos, caddos as domadu,
continu trabagliande annu cun annu.

Cando fusti a tempus de gasare,
in su menzus andare de sa fida,
sa sorte malaitta incrudelida,
sas cambas t'at creffidu truncare.
Che lampu chi solet attraessare
s'arca in die sòliana e dechida.

L'assad'in fascas as su bramadu fizzu,
cun sa marna chi li contat tristu muttu.
Su estir'e isposa candidu che lizzu,
si est mudadu in cussu de su luttu.
Su gosu s'est furriad'in fastizzu,
orfanadu as su tou primu fruttu.