Su lupu e-i s’ anzone
di Costantino Longu

Buffande fin da tot’ unu trainu
su lupu susu e-i s’ anzone sutta;
su lup’ ingordu, ladru e malandrinu,
chi d’ iscorrunzulare fit in muta,
li nesit a s’ anzone miserinu:
“Proite s’ abba mi ses faghinde brutta?”
S’ anzone li rispondet: “No est beru,
si prus in altu ti ch’ agatas cue,
custu negare non lu podes creo,
chi passat ue ses buffande tue
su ticcu ‘e s’ abba chi mi buffo deo!”

Li azzuzzuddit su lupu fieru:
“Si ti odio no est pro custu ebbia;
un’ annu faghet ti ses attrividu
in modu troppu feu de m’ offendere.”
“Est prus che clara s’ innossenzia mia;
non t’ ap’ offesu lu podes cumprendere
si solu duos meses sò naschidu”
li ripitit s’ anzone timorosu.

Però su lupu,famidu e tramposu,
cun ingannu l’ insistit dae nou:
“Forsis su ch’ at mancadu est babbu tou!”
E si comente de su babbu sa culpa
sempre piangher la devet su fizu,
ca nde teniat de petta disizu
l’ azufad’ e si lu pappat ossu e pulpa.

Giust’ est chi custu diciu si signalede:
“Sa resone ’ e su debile non balede.”

Bolotana, 1974