Sas manadas de mesaustu
di Costantino Longu

Atteros tempos in sa processione
de mesaustu, bi fin sas mandas,
cun sas menzus ispigas seberadas
pro rezzire sa bendissione.

Da’ sa massaza fin cun passione
de nastros coloridos adornadas;
como cussas usanzias sun passadas,
est isparida sa tradizione.

Como non b’ at messeras né arzolas,
né chie sas manadas beneigada
in sa processione ‘e mesaustu.

Non s’ arat annigrinu né bedustu,
su massaggiu in s’ incunza non fadigat;
sas campagnas restadas sunu solas.

=====

Semenad’ in attunzu donzi ranu
beniat de sa manada beneitta,
de su terrinu in sa menzus fitta;
su massaggiu, che bonu cristianu,

su sinnu si faghiat cun sa manu,
ponindes’ in su coddu sa berritta
e prommitinde chi cun sa zappitta
l’azuada in zerru e in beranu.

Pregaiat cun fide a conca nuda
faghindeli a Deus sa domanda
chi cussu trigu enzeret avveradu.

In s’ arzola lu poniat a banda
pro su semene bonu, ischeliadu,
e sighiat de gai a donzi muda.

Bolotana, Maggiu 1977