Sa pedra ‘e s’arzola
di Costantino Longu

Pedr' 'e arzola in su tempus antigu
e chissà cantu in custu pamentu,
tirada da' su giuo a passu lentu,
nd'as triuladu de orzu e de trigu.

S'iscreviada faghiat azigu
s'ispiga a su tou movimentu,
de pistare li eniat s'obbligu.

Prus de una nd'as fattu inghiriada
in sos tempos chi passados che sunu:
troppu a su massaggiu ses servida.

Como ses a un'oru fuliada
senza nde tenner calculu perunu
ca da' sa trebbia ses sostituida.