S’Orfaneddu
di Costantino Longu

De sett'ott'annos fit un'orfaneddu
chi de s'orfanidade non nd' ischiat;
cando sa mama sua la idiat
pianghinde, bestia de nieddu,

li domandat cun timidu faeddu
proite gai trista pianghiat.
Issa l'abbrazzat, ma non lu cheriat
assustare su sou fizigheddu.

Ma issu li narat: "Faeddami franca,
elle proite da' s'atera die
babbu a domo prus non ch'est regortu?

A babbu meu sos malos l'ana mortu!
Da' com'in susu bi ando cun chie
a bider sos bitellos in sa tanca?"